کد مطلب:301481 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
سخنان حضرت زهرا با زنان مهاجر و انصار به هنگامی که به عیادتش آمده بودند
علامه مجلسی از شیخ بزرگوار و ثقه، صدوق رحمه الله روایت كرده از احمد بن حسن قطان، از عبدالرحمن بن محمد حسینی، از ابوالطب محمد بن حسین بن حمید لخمی، از ابوعبدلله محمد بن زكریا، از محمد بن عبدالرحمن مهلبی از عبدالله بن محمد بن سلیمان، از پدرش، از عبدالله بن حسن از مادرش فاطمه دخترت حضرت امام حسین علیه السلام كه در دوران شدت بیماری حضرت زهراء كه زنان مهاجرین و انصار به عبادت آن حضرت رفته و جویای احوال ایشان شده و پرسیدند كه در این حال بیماری چگونه صبح كردی؟ حضرت بدین گونه پاسخ گفت: [1] .
(1) اصبحت والله عاثفه لدنیاكم، قالیه لرجالكم، لفظتهم قبل ان عجمتهم، و شنئتهم بعد ان سبرتهم، فقبحا لفلول الحد، و خور القناه و خطل الرای و «بئس ما قدمت لهم انفسهمان سخط الله علیهم و فی العذاب هم خالدون» [2] لا جرم لقد قلدتهم ربقتها و سننت علیهم غارها فجدعا و عقرا و سحقا للقوم الظالمین، و یحهم انی زحزوها عن رواسی الرساله، و قواعد النبوه، و مهبط الوحی الامین، و الطبین بامرالدنیا و الدین، الا ذلك هو الخسران المبین و ما نقموا من ابی الحسن، نقموا والله منه نكیر سیفه و شده و طئه و مكال وقعته و تنمره فی ذات الله عز و جل.
(1) به خدا سوگند، صبح كردم در حالیكه از دنیای شما ناخوشنود و از مردان شما خشمگین و ناراحتم، پیش از آنكه سودی از آنان ببرم دست از آنان برداشته و ایشان را به دور انداختم و بعد از آنكه آزمودمشان از آنان خوشم نیامد چه بسیار زشت است رخنه ای كه بر لبه شمشیر وارد آید و یا
نیزه ای كه شكاف برداشته و ناكار شود و اندیشه ای كه فاسد گردد. و بد چیزی است آن چه كه نفوسشان قدیم داشته چرا كه موجب خشن و غضب الهی شده و در عذاب جاودانه اند. به ناچار كیفر و پی آمد این كار به گردن آنان افتاده و پراكندگی و آشفتگی آن برعهده آنان می باشد. و سرانجام گروه ستمكاران، سركوب و نابودی و كیفر است.
وای بر آنها، چگونه خلافت را از پایگاه استوار رسالت و پایه های محكم نبوت، و فرودگاه امن وحی و انسان آگاه به امر دین و دنیا منحرف كرده و دور ساختند،آگاه باشید كه این همان زیان و خسران آشكار است، به چه مناسبت اینان از ابوالحسن انتقام گرفتند، به خدا سوگند ناخشنودی از شمشیرش و سختی و استواریش، كیفر سركوبیش و تنها خداجوئی و اخلاصش باعث شد كه از او انتقام بگیرند،
(2) والله لو تكافوا عن زمام نبذه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم الیه لا عتلقه، و لساربهم سیرا سجحا، لایكلم خشاشه، و لایتعتع راكبه، و لا وردهم منهلا نمیرا فضفاضا تطفح ضفتاه و لا صدرهم بطانا قد تحیر بهم الری غیر متحل منه بطائل الا بغمر الماء و ردعه شرره الساغب و لفتحت علیهم بركات من السماء و الارض و سیاخذ هم الله بما كانوا یكسبون.
الا هلم فاسمع و ما عشت اراك الدهر العجب و ان تعجب فقد اعجبك الحادث، الی ای سناد استندوا، و بای عروه تمسكوا، استبدلوا الذنابی والله بالقوادم و العجز بالكاهل، فرغما لمعاطس قوم یحسبون انهم یحسنون صنعا، الا انهم هم المفسدون ولكن لایشعرون «افمن یدهی الی الحق احق ان
ینتبع امن لا یهدی الا ان یهدی لما لكم كیف تحكمون»
(2) به خدا سوگند كه اگر از زمام امری كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آن را به علی سپرده بود دست برمی داشتند آن حضرت آن را كاملا در دست می گرفت و به راحتی و آسانی آنان را رهبری كرده به طوری كه بر شتر خلافت نه جراحتی در بینی ایجاد می شد و نه اضطراب و ناآرامی بر سوار كارش دست می داد. آنان را به سرچشمه ای زلال و جوشان و وسیع رسانیده و تشنگی را بر طرف كرده در آب فرورفته و شراره تشنگی و گرسنگی را خاموش می نمود.
بیا بشنو، وقتی كه تا زنده باشی به شگفت خواهی آمد و روزگار با رویدادهای تازه اش بر شگفتی تو خواهد افزود به چه دلیل و مستندی تكیه كرده و به كدام ریسمانی چنگ زده كه شهپر را به پرهای نازك و بی خاصیت تعویض كرده پیش گامان و فرزانگان را كنار گذاشته و فرومایگان را بر سر كار آوردند؟! پس از كاش بینی آن مردمی كه می پندارند كه كار نیك انجام می دهند، به خاك مالیده می شد آگاه باشید كه آنان تبهكارند و خود نمی فهمند، آیا آن كس كه به درستی و راستی هدایت می كند برای پیروی شایسته تر است یا آن كس كه خود هدایت یافته باشد پس شما را چه شده و چگونه قضاوت می كنید.
(3) اما لعمر الهك، لقد لقحت فنظره ریث ما تنتج ثم احتلبوا طلاع القعب دما عبیطاو ذعافا ممقرا، هنالك یخسر المبطلون و یعرف التالون غب ما سنالاولون، ثم طیبوا عن انفسكم نفسا و سانوا للفتنه جاشا و ابشروا بسیف صارم و هرج
شامل و استبداد من الظالمین، یدع فیئكم زهیدا وزرعكم حصیدا فیا حسرتی لكم و انی بكم و قد عمیت قلوبكم علیكم انلزمكموها و انتم لها كارهون.
سوگند به خداوندگارت، كه شتر این فتنه آبستن شده و به همین زودی خواهد زائید و شما قدح خونین و سهم مهلك از آن خواهید دوشید و در آن هنگام یاوه سرایان و تبهكاران زیان خواهند دید و آیندگان پی آمد سنت های گذشتگان را خواهند دید، و در آن هنگام به خاطر جمعی، رضایت خاطر خود را آماده فتنه و آشوب كنید خود را به شمشیری بران و نابسامانی فراگیر و خودگامگی ستمگران نوید دهید، سهمیه هایتان را اندك و محصولات كشاورزیتان را خود درو خواهند كرد، وای بر شما كه در آن هنگام در چه شرایطی بسر می برید، دلهایتان كور گشته، آیا ما شما را در شرائطی الزام و اجبار نمائیم كه خود نمی خواهید و از آن خوشتان نمی آید؟
[1] علامه مجلسي، محمد باقر: بحارالانوار ج 43، /158- 159، در ترجمه خطبه از شرح مرحوم مجلسي استفاده كرده و در معاني لغات از آن كتاب شريف استفاده شد چنان كه عن عبارات شرح مرحوم مجلسي در پاورقي كتاب آمده است، اين خطبه شريفه را مرحوم مجلسي از كتابهاي زير نقل كرده است:
- ابن ابي الحديد معتزلي متوفاي سال 655 در شرح نهج البلاغه 16/ 234.
- ابن ابي طيفور احمد بن طاهر متوفاي سال 280 در كتاب «بلاغات النساء» ص 3 19) ابن جرير رستم طبري از داشنمندان قرن چهارم در «دلائل الامامه» ص 40- 41.
- شيخ ثقه، صدوق الطائفه ابن بابويه متوفاي 381 در «كشف الغمه» 1/ 493- 492.
- شيخ بزرگوار، ابومنصور مطبرسي از دانشمندان قرن ششم در «الاحتجاج» 1/ 149-147.
[2] مائده 80.